Stanę się, stanę, siwym kaczorem

Stanę się, stanę, siwym kaczorem, popłynę sobie bystrym jeziorem; twoją miłą nie będę, wedle ciebie nie siędę. A mam ci ja też takie sidełka, złapię ja kaczkę za jej skrzydełka; moją miła musisz być, mnie tę wolę uczynić. Stanę się stanę, białym gołąbkiem, i usiędę nad zielonym dąbkiem; twoją miłą nie będę, wedle ciebie nie siędę. A mam ci ja też takie topory, wytnę ja dęby, lasy i bory; musisz moją miłą być, mnie tę wolę uczynić. Stanę się stanę, jasną gwiazdeczką, pójdę do nieba prostą dróżeczką, twoją miłą nie będę, wedle ciebie nie siędę. A mam ci ja też swego anioła, on mi gwiazdeczkę spuści do sioła, moją miłą musisz być, mnie tę wolę uczynić. Już teraz widzę boskie urzędy (lub: obrzędy) gdzie się obrócę, znajdziesz mnie wszędy; twoją teraz muszę być, twoją wolę uczynić.
Sta- się sta- si- wym ka- czo- rem, po- pły- so- bie by- strym je- zio- rem 5 Tw- oją mi- łą nie bę- dę, we dle cie- bie nie się-
Pieśń miłosna, często śpiewana w czasie wesela; ten zapis pochodzi z okolic Sandomierza, z Obrazów i został opublikowany w tomie Sandomierskie (DWOK T. 2 nr 161). Wariant tej pieśni zanotował Kolberg już w latach 40-tych XIX wieku i opublikował w Pieśniach ludu polskiego wydawanych w Poznaniu w latach 1842–1845.