Tam za Raszynem

Tam za Raszynem dwie nowin się stało, że się dwoje ludzi w sobie zakochało. Tam u niej siadał i tam u niej gadał, tam okoliczności swoje opowiadał. I przyszedł do niej o pierwszej godzinie. Ach, moja Maryś, odprowadzisz ci mnie. Wyprowadziła go do nowego dworu. Mój Jaśku kochany, idź z Bogiem do domu. Wyprowadziła go i tak za nim biegła, już dalej od żalu ruszyć się nie mogła. I sam cię nie wezmę nikomu cię nie dam, i tu cię zabiję i tu cię pochowam. I tam ci ją zabił, tam ci ją pochował, pod zielonym dębem karczmę wyfundował. A to ci mnie macie, a to mnie trzymacie, jaką ja jej śmierć dał, taką wy mnie dacie. Ona leżeć będzie pod zielonym dębem, a ja będę leżeć pod tem gołem niebem. Ją będą prowadzić anieli przy wieńcu, mnie będą prowadzić rakarze przy miecu.