Polonez

Wyszła dziewczyna, wyszła dziewczyna jak różowy kwiat, oj, wyszła, wyszła, oczki upłakała, nie żądny jej świat. Czegoż, dziewczę, płaczesz, czego tak narzekasz, najmilsza moja? Jak nie mam płakać, jak nie mam narzekać, nie będę twoja. Będziesz, dziewczyno, będziesz, jedyna, będziesz dalibóg, ludzie mi cię rają i rodzice dają i sam sędzia Bóg. A Bóg że wam zapłać, moi mili ludzie, co mnie raicie, oj, będzieć ze mnie dobra gospodynie, sami widzicie.