Lecą listki z drzewa

Lecą listki z drzewa, co porosły wolno, nad mogiłą śpiewa jakiś ptaszek polny. Nie było, nie było, Polsko, dobrze tobie, wszystko się skończyło, a twe dziatki w grobie. Poniszczone miasta, popalone sioła, a w polu niewiasta zawodzi dokoła. Wszyscy wyszli z domu, wzięli z sobą kosy, nie ma robić komu, w polu gniją kłosy. Kiedy się pod Warszawą twa dziatwa zebrała, myślano, że z chwałą Polska będzie cała. Bili się przez zimę, bili się przez lato, a na jesień dziatwie już nie stało na to. Nadaremna praca, skończyły się boje i chleba nie stało, a w zagrodę swoję jednych ziemia gniecie, a drudzy w niewoli, a inni zostali bez chatki i roli. Ni pomocy z nieba, ni z obcej ziemi […] bo wybić się z chwałą nie dałeś nam Boże, gdyż wrogów przybyło, a nikt nie pomoże. O polska kraino, gdyby ci rodacy, co walczą za wolność, wzięli się do pracy i po garstce ziemi ojczyźnie zebrali, już by drugą Polskę dawno usypali.