Idzie żołnierz borem, lasem

Idzie żołnierz borem, lasem, borem, lasem, przymierając z głodu czasem, przymierając z głodu czasem. Starsza siostro, konia siodłaj, a ty, młodsza, lejce podaj.
I- dzie żoł- nierz bo- rem, la- sem, bo- rem, la- sem, przy- mie- ra- jąc 5 gło- du cza- sem, przy- mie- ra- jąc gło- du cza- sem.
Odtwórz Stop
Wariant popularnej pieśni wojackiej, mówiącej o losie polskiego żołnierza, który musi walczyć w wojsku zaborcy. Zanotowana przez Oskara Kolberga (teka 43, sygn. 1352, k. 100) w okolicach Puław.