Idzie żołnierz borem, lasem

Idzie żołnierz [:borem, lasem:], [:przymierając głodu czasem:]. Suknia na nim [:oblatuje:], [:a wiatr dziurami tańcuje:
I- dzie żoł- nierz bo- rem la- sem, bo- rem la- sem, 3 przy- mie- ra- jąc z gło- du cza- sem, przy- mie- ra- jąc z gło- du cza- sem. 7 Suk- nia na nim o- bla- tu- je, o- bla- tu- je, 9 a wiatr dziu- ra- mi tań- cu- je, a wiatr dziu- ra- mi tań- cu- je.
Odtwórz Stop
Jeden z wariantów popularnej w XIX wieku Pieśni o żołnierzu tułaczu, której tekst powstał na kanwie utworów z XVI wieku (Pieśń o kole rycerskim, Duma rycerska). Ten wariant został zanotowany w okolicach Przasnysza w latach 40-tych XIX wieku.