Oj, chmielu, chmielu, ty bujne ziele,
nie będzie bez ciebie żadne wesele.
Oj, chmielu, oj nieboze,
co na dól, to po górze,
chmielu nieboze.
Oj, chmielu, chmielu, ty rozbójniku,
goniłeś panny po pasterniku.
Oj chmielu, oj nieboze,
niech ci Pan Bóg dopomoże,
chmielu, nieboze.
Wariant jednej z najstarszych polskich pieśni weselnych. może pochodzić nawet z czasów przedchrześcijańskich. Była śpiewana także we dworach. W XIX wieku jeszcze bardzo powszechna i odnotowana przez wielu zbieraczy folkloru. Powyższy wariant zanotowany został przez J. K. Gregorowicza w okolicach Sandomierza i Bilczy w połowie XIX wieku, melodię zapisał Oskar Kolberg.